Τετάρτη 2 Νοεμβρίου 2011

ΠΕΙΝΑ-ΣΥΡΡΑΞΕΙΣ KAI AIDS....

Πολλά εκατομμύρια παιδιά μεγαλώνουν σε οικογένειες και κοινότητες που έχουν καταστραφεί από ένοπλες συρράξεις. Στην υποσαχάρια Αφρική το AIDS οδήγησε σε αυξανόμενα ποσοστά παιδικής θνησιμότητας, δραματική μείωση στο προσδόκιμο ζωής και εκατομμύρια ορφανά.
Δεν είναι οι μόνοι παράγοντες που υπονομεύουν την παιδική ηλικία, αλλά σίγουρα είναι μεταξύ των πιο σημαντικών, με έντονα καταστρεπτικά αποτελέσματα στις πιθανότητες επιβίωσης και ανάπτυξης ενός παιδιού. Η βλάβη που προξενούν παρατείνεται πολύ πέρα από τα παιδικά χρόνια, αυξάνοντας την πιθανότητα η επόμενη γενιά να πλήττεται από τις ίδιες απειλές θέτοντας σε κίνδυνο την επίτευξη των Αναπτυξιακών Στόχων της Χιλιετίας.

Παιδιά σε συρράξεις

Τα παιδιά είναι πάντοτε τα πρώτα θύματα των ένοπλων συρράξεων. Ακόμα και αν δεν σκοτωθούν ή τραυματιστούν, μπορεί να μείνουν ορφανά, να πέσουν θύματα απαγωγής ή να μείνουν με ψυχολογικά τραύματα και βαθιά θλίψη από την άμεση έκθεση στη βία, τον εκτοπισμό, τη φτώχεια ή το χαμό αγαπημένων προσώπων. Αυτά που επιβιώνουν συχνά βρίσκονται σε μια μάχη άλλου είδους, ενάντια στις ασθένειες, την αναζήτηση καταφυγίου, την έλλειψη βασικών υπηρεσιών και την πείνα. Τα σχολεία επίσης μπορούν να μπουν στη δίνη της βίας, συχνά με τραγικές συνέπειες. Τα παιδιά μπορεί να στρατολογηθούν δια της βίας ως μαχητές ή σκλάβοι, να βιώσουν σεξουαλική κακοποίηση ή να εκτεθούν σε εκρηκτικές ύλες – απομεινάρια του πολέμου – που σκοτώνουν ή ακρωτηριάζουν χιλιάδες κάθε χρόνο. Τα κορίτσια είναι ιδιαίτερα ευάλωτα στη σεξουαλική βία, κακοποίηση, εκμετάλλευση και στιγματισμό κατά τη διάρκεια και μετά από ένοπλες συρράξεις. Πολλά κορίτσια επίσης ζουν τον πόλεμο στην πρώτη γραμμή. Για να προστατέψει τα παιδιά από τις ένοπλες συρράξεις, ο κόσμος πρέπει:
- Να δώσει προτεραιότητα στα παιδιά, πριν και κατά τη διάρκεια συρράξεων. Τα κράτη οφείλουν να λάβουν υπόψη τους τις επιπτώσεις στα παιδιά πριν εμπλακούν σε σύρραξη ή επιβάλουν κυρώσεις και πρέπει να επιτρέπουν σε ανθρωπιστικούς οργανισμούς την αρμοδιότητα της προστασίας των παιδιών και των γυναικών κατά τη διάρκεια των εχθροπραξιών.
- Να θέσει τέλος στη στρατολόγηση παιδιών στρατιωτών επικυρώνοντας και εφαρμόζοντας το προαιρετικό πρωτόκολλο της Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Παιδιού που αφορά την εμπλοκή των παιδιών στις ένοπλες συρράξεις.
- Να ξεριζώσει την παράδοση της ατιμωρησίας και να ενδυναμώσει την απόδοση ευθυνών μεταξύ υπαιτίων γενοκτονίας, εγκλημάτων πολέμου – συμπεριλαμβανομένης της στράτευσης παιδιών κάτω των 15 ετών – και εκείνων που τελούν εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.
- Να βελτιώσει και να δώσει προτεραιότητα στην επιτήρηση και την αναφορά σχετικά με τις παραβιάσεις των δικαιωμάτων του παιδιού κατά τη διάρκεια συρράξεων.
- Να διευρύνει την αποστράτευση και τις εκστρατείες ενημέρωσης κατά των ναρκών. Η ευαίσθητη διαδικασία της επανένταξης στο κοινωνικό σύνολο πρώην παιδιών-στρατιωτών μέσω ενός εκτενούς προγράμματος υποστήριξης, είναι ζωτικής σημασίας. Μεγαλύτερη προσοχή πρέπει να δοθεί στην επανένταξη κοριτσιών-στρατιωτών. Η εκπαίδευση κατά του κινδύνου των ναρκών θα πρέπει να συμπεριληφθεί στη διδακτέα ύλη των σχολείων και στα προγράμματα δημόσιας υγείας.
- Να επαναφέρει στην εκπαίδευση τα παιδιά που έχουν εμπλακεί σε ένοπλες συρράξεις όσο το δυνατό γρηγορότερα, ως ενός τρόπου να εμφυσήσει ένα αίσθημα σταθερότητας και κανονικότητας στις ζωές τους.
Παιδιά δίχως ψωμί και πόσιμο νερό
Τα παιδιά που ζουν στη φτώχεια στερούνται τα δικαιώματά τους σε επιβίωση, σε υγεία και διατροφή, σε εκπαίδευση, σε συμμετοχή και σε προστασία από κακοποίηση, εκμετάλλευση και διακρίσεις. Εκατομμύρια παιδιά στερούνται σε σοβαρό βαθμό από τροφή, νερό και εγκαταστάσεις υγιεινής, πρόσβαση σε βασικές υπηρεσίες υγείας, στέγη, εκπαίδευση και πληροφόρηση. Οι διακρίσεις με βάση το φύλο είναι τόσο ένα φανερό αποτέλεσμα όσο και βαθύτερος παράγοντας των στερήσεων. Ακόμα και χώρες όπου σε απόλυτη τιμή παρουσιάζουν χαμηλά ποσοστά τέτοιων στερήσεων, η σχετική στέρηση – σε όρους οικογενειακού εισοδήματος και πλούτου – υπονοεί ανισότητα στις ευκαιρίες για τα παιδιά.
Παιδιά των οποίων τα δικαιώματα σε ασφάλεια και αξιοπρέπεια καταστρατηγούνται βρίσκονται επίσης σε ένδεια. Κάθε χρόνο, δεκάδες εκατομμύρια παιδιά πέφτουν θύματα εκμετάλλευσης, βίας και κακοποίησης, που τους ληστεύουν τα παιδικά τους χρόνια, εμποδίζοντας τα να αναπτυχθούν όσο θα μπορούσαν. Η πολυδιάστατη φύση της φτώχειας, σημαίνει πως για να τη μειώσουμε απαιτείται μια ολοκληρωμένη και πολύπλευρη προσέγγιση:
-Αποφυγή της μέτρησης της παιδικής φτώχειας μόνο σε όρους οικογενειακού εισοδήματος.
-Επινόηση μέτρων βασισμένων στο πως τα παιδιά αντιλαμβάνονται τη φτώχεια και στην αναγκαιότητα να αναπτύξουν το πλήρες δυναμικό τους.
-Εξασφάλιση πως η στρατηγικές περιορισμού της φτώχειας θα ιεραρχήσουν τις δράσεις τους για να προστατέψουν την παιδική ηλικία. Τέτοιες στρατηγικές ή σχέδια εθνικής ανάπτυξης πρέπει να εστιαστούν ισχυρά στην πραγμάτωση των δικαιωμάτων των παιδιών, την αντιμετώπιση καίριων ζητημάτων στέρησης και προστασίας για τα παιδιά και τις οικογένειές τους, επισημαίνοντας τις ιδιαίτερες κατά-χώρα αιτίες της παιδικής φτώχειας και περιγράφοντας τρόπους να διευρυνθούν οι ευκαιρίες προς όφελος των παιδιών.
-Επέκταση των βασικών κοινωνικών και εκπαιδευτικών υπηρεσιών και εξασφάλιση καθολικής πρόσβασης σε αυτές. Χώρες που έχουν επιτύχει στη βελτίωση της πρόσβασης σε βασικές ιατρικές υπηρεσίες και της εκπαίδευσης των παιδιών, τόσο στον αναπτυσσόμενο κόσμο, όσο και στις περισσότερο εύπορες περιοχές, είναι έτοιμες να δαπανήσουν περισσότερα για κοινωνικές υπηρεσίες, ακόμα και σε περιόδους οικονομικής κρίσης.
-Θέση στόχων και κινητοποίηση παραγόντων. Κυβερνήσεις, δωρητές, διεθνή οικονομικά ιδρύματα και μη κυβερνητικοί οργανισμοί πρέπει να κινητοποιηθούν για την επίτευξη αυτών των στόχων. Αυτή τη στιγμή, ο κόσμος αδυνατεί να εκπληρώσει τους Αναπτυξιακούς Στόχους της Χιλιετίας (Millennium Development Goals) και τις επιδιώξεις του «Ένας Κόσμος για τα Παιδιά», τα οποία αμφότερα αντιμετωπίζουν πολλές από τις διαστάσεις της παιδικής φτώχειας.
-Προαγωγή της οικογένειας ως της πρώτης γραμμής άμυνας για τα παιδιά. Όσο απομακρύνονται τα παιδιά από τις οικογένειές τους, τόσο περισσότερο ευάλωτα είναι στη βία, την εκμετάλλευση, τη φτώχεια και την κακομεταχείριση.
-Εξάλειψη των διακρίσεων φύλου επιδιώκοντας πολιτικές στην αγορά εργασίας και τα δημοσιονομικά που αντιμετωπίζουν την οικονομική ανασφάλεια μεταξύ των γυναικών. Η ενδυνάμωση των γυναικών είναι μια αποτελεσματική στρατηγική για την καταπολέμηση της παιδικής φτώχειας.
-Ενθάρρυνση τοπικών λύσεων και συμμετοχής των τοπικών κοινωνιών στην παροχή ενός ολοκληρωμένου πακέτου κοινωνικών υπηρεσιών. Τα παιδιά θα πρέπει να ενθαρρύνονται να συμμετέχουν σε δημόσιο διάλογο με κεντρικό θέμα την αναζήτηση τρόπων ελάττωσης της φτώχειας.
AIDS και παιδιά
Το AIDS καταστρέφει την ίδια τη δομή της παιδικής ηλικίας. Περίπου 15.000.000 παιδιά κάτω των 18 ετών είχαν μείνει ορφανά από την επιδημία μέχρι το τέλος του 2003. Τα οκτώ στα δέκα από αυτά τα παιδιά ζουν στην υποσαχάρια Αφρική. Αν δεν δράσουμε, γρήγορα και αποφασιστικά για να ανακόψουμε το παλιρροιακό κύμα των νέων μολύνσεων και της απώλειας, υπολογίζεται πως μέχρι το έτος 2010 πάνω από 18.000.000 παιδιά στην Αφρική θα έχουν χάσει τον ένα ή και τους δύο γονείς τους εξ αιτίας του AIDS.
Η απώλεια ενός γονέα είναι πολύ περισσότερο από την απουσία ενός κηδεμόνα. Διαπερνά κάθε πλευρά της ζωής του παιδιού: τη συναισθηματική του ευημερία, τη φυσική του ασφάλεια, τη νοητική του ανάπτυξη και την υγεία του εν γένει. Αποστερεί από τα παιδιά το δικαίωμα να ζήσουν σε ένα οικογενειακό περιβάλλον. Σημαίνει πως χάνεται ένα μεγάλο μέρος από το προστατευτικό δίχτυ ενάντια στη βία, την κακοποίηση, την εκμετάλλευση, το στιγματισμό και τις διακρίσεις, συχνά απομονώνοντας τα παιδιά από τους άλλους σε μια περίοδο που χρειάζονται όσο το δυνατόν περισσότερη φροντίδα και υποστήριξη. Στις περισσότερο ακραίες περιπτώσεις, τα παιδιά μπορεί να βρεθούν να ζουν στο δρόμο, χωρίς την ελάχιστη οικογενειακή υποστήριξη.
Το δικαίωμα ενός παιδιού στη μόρφωση συχνά τίθεται σε κίνδυνο όταν αυτοί που το φροντίζουν αρρωσταίνουν ή πεθαίνουν, αφού σπρώχνει τα παιδιά έξω από τη σχολικές τάξεις και τα εξαναγκάζει σε ρόλους ενηλίκων να φροντίζουν και να συνεισφέρουν για τις οικογένειές τους. Χάνεται επίσης το δικαίωμα τους να ξεκουραστούν να παίξουν και να ψυχαγωγηθούν. Καθώς το AIDS συχνά επιτείνει τη φτώχεια – από την πρώτη στιγμή που θα αρρωστήσουν οι ενήλικες μπορεί να μην μπορούν να εργασθούν – είναι δυνατόν να εξαναγκάσει τα παιδιά να εμπλακούν σε επικίνδυνες μορφές εργασίας και αυξάνει τον κίνδυνο της εκμετάλλευσης. Ο σεβασμός των δικαιωμάτων των παιδιών που έμεινα ορφανά ή έγιναν ευάλωτα εξ αιτίας του AIDS πρέπει να καταστεί μια διεθνής προτεραιότητα για τις επόμενες δύο δεκαετίας. Αυτό σημαίνει πως πρέπει να αναληφθεί δράση σε αρκετά μέτωπα:
-Να περιορισθεί η εξάπλωση του HIV/AIDS μέσω ευθαρσούς εθνικής ηγεσίας, εκτεταμένης δημόσιας ενημέρωσης και έντονων προσπαθειών πρόληψης.
-Να καταμερισθούν χρηματικοί πόροι σε προγράμματα υποστήριξης για ορφανά και ευάλωτα παιδιά, που αυτή τη στιγμή λαμβάνουν μόνο ένα μικρό ποσοστό από τη συνολική χρηματοδότηση για το AIDS.
-Να ενισχυθεί η δυναμικότητα των οικογενειών να προστατεύουν και να φροντίζουν για τα παιδιά με την παράταση της ζωής των γονέων και παρέχοντας οικονομική, κοινωνική και άλλου είδους υποστήριξη.
-Να υποκινηθούν και να υποστηριχθούν λύσεις κοινοτικής βάσης για να προσφέρουν τόσο άμεση όσο και μακροπρόθεσμη υποστήριξη σε ευάλωτα νοικοκυριά.
-Να εξασφαλιστεί πρόσβαση στις ουσιώδεις υπηρεσίες, συμπεριλαμβανομένης της εκπαίδευσης, της ιατρικής φροντίδας και της ληξιαρχικής καταγραφής, στα ορφανά και άλλα ευάλωτα παιδιά.
«Παιδικά χρόνια» για όλα τα παιδιά
Για εκατοντάδες εκατομμύρια παιδιά, η υπόσχεση μια παιδικής ηλικίας όπως θεσπίζεται στη Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Παιδιού φαίνεται πως είναι ήδη αθετημένη. Δεν κληρονομούν το δικαίωμά τους σε παιδικά χρόνια αγάπης, φροντίδας και προστασίας σε ένα οικογενειακό περιβάλλον, που θα τα ενθαρρύνει να αναπτύξουν το πλήρες δυναμικό τους. Όταν και αυτά γίνουν γονείς, τα ίδια τα παιδιά τους θα κινδυνεύουν να αποστερηθούν και αυτά τα δικαιώματά τους, καθώς οι απειλές της παιδικής ηλικίας – ιδιαίτερα η φτώχεια, ο πόλεμος και το AIDS – αναπαράγουν τον εαυτό τους από τη μία γενιά στην άλλη.
Δεν είναι απαραίτητο να γίνει έτσι. Έχουμε μια χωρίς προηγούμενο ευκαιρία να εκπληρώσουμε τα δικαιώματα των παιδιών. Η πρόθεση υπάρχει, όπως αποδεικνύει η σχεδόν καθολική επικύρωση της Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Παιδιού και η υιοθέτηση άλλων διεθνών και εθνικών νομικών εργαλείων που σχετίζονται με τα δικαιώματα και την ευημερία των παιδιών. Οι πόροι – γνώση, χρήματα, τεχνολογία, στρατηγικές και άνθρωποι – είναι διαθέσιμα και με το παραπάνω. Οι στόχοι είναι ξεκάθαροι: Επίτευξη των Αναπτυξιακών Στόχων της Χιλιετίας και των γενικών επιδιώξεων του «Ένας Κόσμος για τα Παιδιά» θα έκαναν πολλά για να καταστήσουν τον κόσμο ένα καλύτερο μέρος για τα παιδιά. Η UNICEF πιστεύει πως τα δικαιώματα όλων των παιδιών παντού μπορούν να πραγματοποιηθούν, εάν μόνο ο κόσμος επιδείξει τη θέληση να τα θέσει σε ισχύ με το:
-Να επαναβεβαιώσει και να δεσμευθεί εκ νέου στις ηθικές και νομικές του ευθύνες απέναντι στα παιδιά.
-Να προσεγγίσει το ζήτημα της κοινωνικής και οικονομικής ανάπτυξης με βάση τα ανθρώπινα δικαιώματα. Θέτοντας τα δικαιώματα στην καρδιά των στρατηγικών της ανθρώπινης ανάπτυξης επιτρέπει στα κράτη να δώσουν προτεραιότητα σε αγαθά και υπηρεσίες ζωτικής σημασίας για τα παιδιά και να χτίσουν ένα προστατευτικό περιβάλλον.
-Να υιοθετήσει κοινωνικά υπεύθυνες πολιτικές, έχοντας κατά νου ειδικά τα παιδιά. Μια βασική αφετηρία θα ήταν η κατάργηση διδάκτρων και εισφορών στα σχολεία, γεγονός που θα ενθάρρυνε φτωχές οικογένειες να γράψουν τα παιδιά τους στο σχολείο.
-Να επενδύσει επιπρόσθετους χρηματικούς πόρους στα παιδιά, τόσο μέσα από την αύξηση της Επίσημης Αναπτυξιακής Βοήθειας, όσο και με ποιοτικές βελτιώσεις στην δημοσιονομική διαχείριση.

Πηγές: UNICEF, UNESCO, World Bank
Πηγή:http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathextra_100075_15/11/2006_172488

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου