Κυριακή 24 Ιουνίου 2012

Ήλιος & καρκίνος του δέρματος


Ο καρκίνος του δέρματος αποτελεί τον πιο συχνό τύπο καρκίνου. Είναι δε πολύ συχνός στις χώρες με αυξημένη ηλιακή ακτινοβολία, όπως είναι η Ελλάδα Ο καρκίνος του δέρματος εμφανίζεται συχνότερα στην περιοχή του δέρματος που εκτίθεται στην ηλιακή ακτινοβολία. Μπορεί όμως να εμφανιστεί και σε σημεία του σώματος που δεν είναι εκτεθειμένα. Υπάρχουν τρεις τύποι καρκίνου του δέρματος: το βασικοκυτταρικό καρκίνωμα, το ακανθοκυτταρικό καρκίνωμα και το μελάνωμα, που αποτελεί και τον σοβαρότερο τύπο καρκίνου δέρματος. Και οι τρεις τύποι καρκίνου του δέρματος μπορεί να προληφθούν.

Παράγοντες Κινδύνου


  • Η υπερβολική έκθεση στον ήλιο. Η υπερβολική έκθεση στον ήλιο αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου του δέρματος, ακόμη και αν το δέρμα είναι προστατευμένο με ρουχισμό ή αντηλιακό γαλάκτωμα. Το μαύρισμα από την ηλιοθεραπεία είναι η απόκριση του δέρματος στη βλάβη από την υπερβολική ηλιακή ακτινοβολία.
  • Το ανοιχτό χρώμα του δέρματος. Η μικρότερη ποσότητα μελανίνης στο δέρμα παρέχει μικρότερη προστασία από τη βλαβερή ηλιακή ακτινοβολία.
  • Το ιστορικό ηλιακών εγκαυμάτων. Κάθε ηλιακό έγκαυμα καταστρέφει τα κύτταρα του δέρματος και αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου του δέρματος.
  • Οι δερματικοί σπίλοι (ελιές) στο δέρμα. Οι φυσιολογικές ή μη φυσιολογικές ελιές του δέρματος, που είναι μεγαλύτερου μεγέθους από το φυσιολογικό, είναι πιο πιθανό να μετατραπούν σε καρκινωματώδεις.
  • Οι προκαρκινωματώδεις βλάβες του δέρματος.
  • Το θετικό οικογενειακό ιστορικό.
  • Το ατομικό ιστορικό καρκίνου του δέρματος.
  • Το αποδυναμωμένο ανοσοποιητικό σύστημα.
  • Το ευαίσθητο δέρμα, για παράδειγμα, μετά από έγκαυμα.
  • Η έκθεση σε περιβαλλοντικούς παράγοντες κινδύνου, κυρίως χημικές ουσίες.
  • Η μεγάλη ηλικία.

Σημεία & συμπτώματα


Βασικοκυτταρικός καρκίνος
  • Ένα οζίδιο με υφή κεριού ή μαργαριταριού στο πρόσωπο, τα αυτιά ή το λαιμό
  • Ένας επίπεδος σπίλος στο χρώμα του δέρματος ή μία ουλώδης βλάβη καφέ χρώματος στο στήθος ή στην πλάτη.

Ακανθοκυτταρικός καρκίνος

    Μια ακίνητη, κόκκινη σφαιρική μάζα στο πρόσωπο, στα χείλη, στα αυτιά, στους βραχίονες ή στα χέρια.
    Ένας επίπεδος σπίλος, με φολιδωτή, σκληρή επιφάνεια στο πρόσωπο, στα αυτιά, στο λαιμό, στους βραχίονες ή στα χέρια.


Μελάνωμα
  • Μια καφετί κηλίδα με μικρότερες κηλίδες σε οποιοδήποτε σημείο του σώματος.
  • Ένας δερματικός σπίλος σε οποιοδήποτε σημείο του σώματος, που αλλάζει χρώμα, μέγεθος, υφή ή που αιμορραγεί.
  • Ένας μικρός σπίλος με ασαφή όρια και κόκκινα, λευκά, μπλε ή μπλε-μαύρα στίγματα στον κορμό ή στα άκρα του σώματος.
  • Ένα γυαλιστερό, ακίνητο οζίδιο με θολωτό σχήμα σε οποιοδήποτε σημείο του σώματος.
  • Σκούρου χρώματος σπίλοι στις παλάμες, στο πέλμα, στα δάχτυλα ή στους βλεννογόνους του στόματος, της μύτης, του κόλπου ή του πρωκτού.

Οδηγίες Δευτερογενούς Πρόληψης


  • Ελέγχετε το δέρμα σας τακτικά και απευθυνθείτε στο γιατρό σας για οποιαδήποτε αλλαγή παρατηρήσετε σε αυτό.
  • Κλινική εξέταση δέρματος από γιατρό μετά την ηλικία των 50 ετών (κάθε 2 χρόνια), ενώ για τα άτομα με ανοιχτόχρωμο δέρμα κάθε χρόνο μετά την ηλικία των 40 ετών.

BeStrong.org.gr - 03.05.12

Τοξόπλασμα και εγκυμοσύνη

 

ΑΙΤΙΑ:

Οφείλεται σε ένα παράσιτο το σπορόζωο Toxoplasma gondi που ανήκει στα πρωτόζωα.

ΤΡΟΠΟΣ ΜΟΛΥΝΣΗΣ:

Οι γάτες αποβάλουν τις ωοκύστεις με το τοξόπλασμα στα κόπρανά τους, έτσι υπάρχει στο τρίχωμα και το στόμα της μολυσμένης γάτας και μολύνονται οι άνθρωποι. Το παράσιτο μεταδίδεται επίσης όταν καταναλωθεί ωμό ή μισοψημένο μολυσμένο κρέας. Στις διάφορες δημοσιευμένες μελέτες η πιθανότητα μόλυνσης της εγκύου διαφέρει και εξαρτάται από υγιεινοδιαιτητικές συνήθειες, τρόπο ζωής, κοινωνικοοικονομική κατάσταση, συγκατοίκηση με μολυσμένες γάτες κ.λ.π.

ΕΠΙΔΗΜΙΟΛΟΓΙΑ:

Όταν η γυναίκα έχει προσβληθεί από τοξοπλάσμωση πριν μείνει έγκυος θεωρείται ότι ο κίνδυνος αναμόλυνσης στη διάρκεια της εγκυμοσύνης είναι μικρότερη λόγω άμυνας και μειωμένης βαρύτητας της μολύνσεως. Η πιθανότητα πρωτομόλυνσης στην εγκυμοσύνη είναι κάτω από 0.6 %. και ενοχοποιείται για αύξηση του ποσοστού παλινδρομήσεων και αποβολών. Ένα στα 2000 έμβρυα μπορεί να προσβληθεί από τοξόπλασμα στις περιπτώσεις πρωτομόλυνσης της εγκύου. Η πιθανότητα μόλυνσης του εμβρύου αυξάνεται ανάλογα με την ηλικία της εγκυμοσύνης. Στο μεγαλύτερο ποσοστό προσβάλλεται ο πλακούντας και εκεί σταματάει η λοίμωξη χωρίς να προχωρήσει σε μόλυνση του εμβρύου, το οποίο κινδυνεύει να μολυνθεί κυρίως κατά την διάρκεια του τοκετού.

 

ΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΗ ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ:

Μόνον οι εργαστηριακές εξετάσεις για ανίχνευση των ανοσοσφαιρινών IgM, IgA και IgG μπορούν να μας βοηθήσουν να βρούμε αν έχει μολυνθεί η γυναίκα και σε ποια φάση της μόλυνσης είναι.
IgM: H ανίχνευση της ειδικής για τοξόπλασμα IgM ανοσοσφαιρίνης και τα επίπεδα μεταβολών της επιβεβαιώνουν την πρόσφατη μόλυνση από την νόσο, η οποία μπορεί να παραμένει για μεγάλο χρονικό διάστημα.
IgA: H ανίχνευση των αντιτοξοπλασματικών αντισωμάτων IgΑ στον ορό του αίματος της μητέρας είναι ενδεικτικό στοιχείο ότι η λοίμωξη είναι πρόσφατη και υπάρχει αυξημένη πιθανότητα εγκατάστασης του παρασίτου στο έντερο.
Τα IgA αντισώματα ανιχνεύονται στην πρόσφατη λοίμωξη και εξαφανίζονται πριν από τα IgM, η ανίχνευσή τους δεν ξεπερνά τους εννέα μήνες ενώ στην χρόνια φάση της τοξοπλάσμωσης δεν ανιχνεύονται Όταν υποπτευόμαστε ενδομήτρια λοίμωξη, μπορούμε να ανιχνεύσουμε την IgA στο αμνιακό υγρό.
IgG: H ανίχνευση των αντιτοξοπλασματικών αντισωμάτων IgG στον ορό του αίματος της μητέρας είναι ενδεικτικό στοιχείο ότι έχει παλαιά λοίμωξη η γυναίκα. Τίτλοι πάνω από 1:500 είναι χαρακτηριστικό προσφάτου ενεργού λοιμώξεως.


ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΓΥΝΑΙΚΑ:

Συνήθως η μόλυνση είναι ασυμπτωματική ή παρουσιάζει σημεία κόπωσης, μυϊκούς πόνους και διόγκωση λεμφαδένων.

ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΣΤΟ ΝΕΟΓΝΟ:

Το πιθανότερο σύμπτωμα στην συγγενή τοξοπλάσμωση είναι η χοριοαμφιβληστροειδίτιδα. Το νεογνό σε μικρότερη πιθανότητα μπορεί να παρουσιάσει ηπατοσπληνομεγαλία, νευρολογικά προβλήματα με ενδοκρανιακές ασβεστώσεις, υδροκεφαλία, μικροκεφαλία καταρράκτη, μικροφθαλμία, οπτική ατροφία, άλλη ομάδα νεογνών μπορεί να παρουσιάσει υπολειπόμενη ανάπτυξη ίκτερο, αναιμία, λεμφαδενίτιδα, πυρετό ή υποθερμία, σπασμούς, εμέτους, διάρροια και πνευμονία.

ΘΕΡΑΠΕΙΑ:

Όταν οι μετρήσεις στο αίμα είναι θετικές πριν από την εγκυμοσύνη, ακόμα και αν η λοίμωξη έγινε λίγο πριν την σύλληψη, δεν χρειάζεται θεραπεία.
Η σπιραμυκίμη θεωρείται το φάρμακο εκλογής σε δόση 3 gr την ημέρα. Συχνά μπορεί να συμπληρωθεί η αγωγή με πυριμεθαμίνη ή σουλφαδιαζίνη οι οποίες χρησιμοποιούνται και μόνες τους. Στις ΗΠΑ η θεραπεία εκλογής είναι ο συνδυασμός πυριμεθαμίνης με ή χωρίς σουλφαδιαζίνη. Στο πρώτο τρίμηνο της εγκυμοσύνης το φάρμακο εκλογής είναι η πυριμεθαμίνη. Η πυριμεθαμίνη είναι ανταγωνιστής τους φυλικού οξέος και ενοχοποιείται για τερατογένεση στο έμβρυο, αυτό μας υποχρεώνει να καλύψουμε την ασθενή με παράλληλη λήψη φυλικού οξέος. Μετά το μέσον και προς το τέλος της εγκυμοσύνης το φάρμακο εκλογής είναι η σουλφαδιαζίνη που παρουσιάζει όμως σαν επιπλοκή πυρηνικό ίκτερο.
Οι στατιστικές μελέτες της αποτελεσματικότητας των θεραπευτικών σχημάτων παρουσιάζονται στην βιβλιογραφία αντικρουόμενες.
Πρέπει να επισημάνουμε στον παιδίατρο-νεογνολόγο την λοίμωξη της μητέρας από τοξόπλασμα για να προγραμματίσει την εργαστηριακή διερεύνηση του νεογνού και να του χορηγήσει την κατάλληλη θεραπεία.

Πηγή: http://www.ivf-embryo.gr/gynaikologia/egkymosyni/toksoplasma-kai-egkymosyni