Παρασκευή 18 Νοεμβρίου 2011

ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ



ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΝΔΡΕΟΠΟΥΛΟΣ

Το χαμόγελο του Μπαμπά.


Κολώνα του σπιτιού!
Σε φώναζε η μαμά.
Και ‘συ,
πίνοντας τον καφέ σου
στο τραπεζάκι της κουζίνας,
την άκουγες με ικανοποίηση.

Τις κρύες νύχτες του χειμώνα,
μου ‘λεγες παραμύθια ..
Αλήθεια.. που τους έβρισκες
τόσους βασιλιάδες;
Και με το τέλος, μου φώναζες..
«Πρίγκιπά μου!»
και μ’ έστελνες να κοιμηθώ.

Θυμάμαι όλες σου τις μεταμορφώσεις,
απ’ του χρόνου την σμίλη.
Νεαρός, με σγουρά μαλλιά,
με το γαρύφαλλο στο πέτο
και το μόνιμο χαμόγελο στο πρόσωπο.
Μετά, τριανταπεντάρης,
σαρανταπεντάρης…

Και τώρα… μια τεράστια φαλάκρα,
Και λίγο γκρίζο στους κροτάφους.
Όμως σου ‘μεινε το καλύτερο.
Το χαμόγελό σου.

Στον πατέρα μου.
Έψαχνα ένα βιβλίο,
στην σκονισμένη βιβλιοθήκη.
Κι’ ανάμεσα στους τόμους,
βρήκα αγαπημένε μου πατέρα,
μια ζωγραφιά.
«Μαρία, Λάμπης»,
έγραφες..
με ‘κείνο το χαρακτηριστικό
τρεμούλιασμα στις λέξεις.
Και δυο βέλη,
να τρέχουν να καρφωθούν στον στόχο,
στην καρδιά σου,
ζωγραφισμένη πάνω-πάνω στη γωνιά.
Από τότε σ’ αγάπησα πιο πολύ,
από τότε,
αποφάσισα να μη σε ξεχάσω,
ποτέ πατέρα!

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ


Μπαμπάς και Παιδί

1. Βρεφική ηλικία
Η πρώτη επαφή του πατέρα με το βρέφος γίνεται στο νοσοκομείο πια και όχι στο σπίτι. Ο πατέρας παρατηρεί το βρέφος, το αγγίζει, το θαυμάζει και χαίρεται την "μοναδικότητά" του, νιώθοντας υπερήφανος για την "δημιουργία" του. Μέσα στο μαιευτήριο η μητέρα το ταΐζει, το φροντίζει, το καθαρίζει, ενώ ο πατέρας παίζει μαζί του, του χαμογελά, το κουνά στην αγκαλιά του.
Αυτή η περιποίηση, η στοργή και η αγάπη ωφελεί τα βρέφη, γιατί παίρνουν θετικά μηνύματα για το πρόσωπο του πατέρα και αρχίζουν σιγά-σιγά να συνειδητοποιούν ότι εκτός από το κυρίαρχο πρόσωπο της μητέρας, υπάρχει και κάποιος "άλλος" που ασχολείται μαζί τους. Η ενασχόληση του πατέρα με το βρέφος συντελεί στην ψυχική και σωματική πλήρωσή του ενώ παράλληλα το ίδιο παίρνει στοιχεία από την προσωπικότητα του πατέρα του.
Κάποιες έρευνες έχουν δείξει ότι όταν ο πατέρας ταΐζει το βρέφος, είναι το ίδιο ευαίσθητος στο κλάμα του, στον βήχα και στο φτέρνισμά του όσο είναι και η μητέρα.
Αυτό μας δείχνει ότι ο πατέρας είναι σε θέση να κατανοήσει και να εκπληρώσει τις ανάγκες του βρέφους, κάτι που από την μια βοηθάει να αντιληφθεί από νωρίς τον πατρικό ρόλο του κι από την άλλη με την συχνή επαφή του με το βρέφος, βελτιώνεται η ψυχική επικοινωνία τους. Τέλος προσφέρει και ηθική συμπαράσταση στη μητέρα-σύζυγο
2. Νηπιακή ηλικία
Αρχίζει από τα τρία και φτάνει μέχρι τα έξι χρόνια. Η επίδραση του πατέρα στην αγωγή του παιδιού τώρα γίνεται πιο άμεση. Το παιδί συνειδητοποιεί ότι εκτός από την μητέρα υπάρχει και το πρόσωπο του πατέρα στη ζωή του. Για το παιδί της ηλικίας αυτής, ο πατέρας είναι ο σύνδεσμος με τον έξω κόσμο, ο φορέας δύναμης και εξουσίας.
Στην ηλικία αυτή, το παιδί ερευνά το σώμα του κι αρχίζει να ενδιαφέρεται για την σεξουαλικότητά του. Οι γονείς δεν θα πρέπει να αποθαρρύνουν αυτό το ενδιαφέρον ούτε να απωθήσουν την σεξουαλικότητα των παιδιών, κάνοντάς τα να νομίζουν ότι είναι κακό κι άσεμνο. Επίσης με ειλικρίνεια και με απλά λόγια θα πρέπει να απαντούν στις όποιες ερωτήσεις των παιδιών τους αφορούν το συγκεκριμένο θέμα.
Ο πατέρας γίνεται σεξουαλικό πρότυπο για τ' αγόρια και βοηθάει στην ανεύρεση του φύλου για τα κορίτσια. Έχει παρατηρηθεί ότι σε παιδιά που ο πατέρας τους ήταν απών (φυσική ή ψυχολογική απουσία), τα αγόρια αντιμετώπιζαν δυσκολίες στην ανεύρεση του ανδρισμού τους, ενώ τα κορίτσια δεν είχαν αυτοπεποίθηση και εμπιστοσύνη στο άλλο φύλο.
Έτσι, ένας πατέρας δεν μπορεί να διαπαιδαγωγήσει σωστά τα παιδιά του, αν και ο ίδιος δεν έχει ξεκαθαρίσει τη στάση του προς τις γυναίκες, τους άντρες και κυρίως προς τον εαυτό του.
Την περίοδο αυτή, εμφανίζεται το -αμφιλεγόμενο πια- Οιδιπόδειο σύμπλεγμα και το σύμπλεγμα της Ηλέκτρας. Στο πρώτο, το αγόρι της ηλικίας αυτής έχει ως ίνδαλμα τον πατέρα, ταυτόχρονα όμως τον μισεί και τον ζηλεύει και θέλει να πάρει τη θέση του μιας και θεωρεί ότι παίρνει την μητέρα του από κοντά του. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με το σύμπλεγμα της Ηλέκτρας: το κορίτσι εκδηλώνει μίσος και θαυμασμό προς την μητέρα του.
Έχει επίσης παρατηρηθεί ότι:
α) Ο πατέρας παίζει περισσότερο σωματικό παιχνίδι, ενώ η μητέρα λεκτικό.
β) Ο πατέρας δίνει περισσότερη σημασία στην αγωγή των αγοριών
γ) και τέλος κυρίως ο πατέρας κάνει διάκριση στα παιχνίδια των παιδιών, κάτι που οδηγεί στη διάκριση των φύλων (Jogman).
Γενικά, στην ηλικία αυτή, ο ρόλος του πατέρα γίνεται πιο αισθητός και το νήπιο αντιλαμβάνεται ότι παράλληλα με τη μητέρα του κι αυτό το πρόσωπο παίζει σημαντικό ρόλο στη ζωή του.
3. Παιδική ηλικία
Στην ηλικία αυτή στα σεξουαλικά συμπλέγματα των προηγούμενων χρόνων εξαλείφονται. Το παιδί θέλει να 'χει αρμονικές σχέσεις και με τους δύο γονείς. Ο πατέρας συμβάλλει στην πνευματική και ηθική ανάπτυξη του παιδιού με τη συμπεριφορά του. Το παιδί τον έχει ως πρότυπο και φορέα δύναμης κι εξουσίας.
Σωστό θα ήταν ο πατέρας να μην κάνει κατάχρηση αυτού του γεγονότος, γιατί το παιδί θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από αυτόν, χωρίς να έχει αυτοπεποίθηση και εμπιστοσύνη στον εαυτό του. Η θετική αντιμετώπιση του πατέρα απέναντι στις ανάγκες, στις απαιτήσεις και στα ερωτήματα του παιδιού συμβάλλουν στην αρμονική ανάπτυξή του.
Ιδιαίτερη σημασία πρέπει να δοθεί στον τρόπο και στην ειλικρίνεια με την οποία απαντάμε στις ερωτήσεις των παιδιών·όπως λέει η Αγία Γραφή, το πιο θανάσιμο αμάρτημα είναι ο ακρωτηριασμός του πνεύματος των παιδιών, κάτι που μπορεί να γίνει με την αδιαφορία του πατέρα, την αρνητική του στάση απέναντι στα προβλήματα του παιδιού και με το να θεωρεί τα παιδιά ως κτήμα του.
Το παιδί της ηλικίας αυτής, που θέλει να είναι αρεστό και αγαπητό σε όλους, έχει ως ίνδαλμά του τον πατέρα του, τον μιμείται στις κινήσεις, στα λόγια και τον θεωρεί ως κρίκο με την κοινωνία, δηλ. φορέα κοινωνικοποίησης.
Τέλος, στην ηλικία αυτή, ο πατέρας πρέπει να δίνει μια ειλικρινή και σωστή σεξουαλική, οκονομική, θρησκευτική και ηθική διαπαιδαγώγηση.
4. Εφηβική ηλικία
Την περίοδο αυτή ο ρόλος του πατέρα -και γενικά των γονιών- κλυδωνίζεται και δοκιμάζεται αρκετά και γίνεται πολύ πιο δύσκολος και ιδιόμορφος από όλες τις προηγούμενες περιόδους. Ο πατέρας προσπαθεί να εμποδίσει το παιδί από τις παγίδες της ζωής ή να το συμβουλέψει για τις σωστές στάσεις και συμπεριφορές που πρέπει να υιοθετήσει στις διάφορες περιστάσεις που θα αντιμετωπίσει.
Τώρα όμως τα παιδιά, και κυρίως τα αγόρια, υιοθετούν μια κριτική - αντιδραστική στάση απέναντι στους γονείς, αρχίζουν να αμφισβητούν τις αντιλήψεις και τις ιδέες του πατέρα τους και αναθεωρούν τις απόψεις που είχαν παλιότερα.
Στην εφηβική ηλικία, εμφανίζεται στα παιδιά μια τάση αυτονομίας, η οποία έρχεται σε σύγκρουση με τον υπερπροστατευτικό πατέρα. Το πρόβλημα αυτής της αντιδραστικής συμπεριφοράς παρατηρείται πιο έντονα στα αγόρια· το αγόρι προσπαθεί να σπάσει τα δεσμά του με την οικογένεια, να ελευθερωθεί από την καταπίεση που μπορεί να νιώθει και να ζήσει κάθε στιγμή που περνάει όσο πιο έντονα μπορεί, ενώ από την άλλη ο πατέρας προσπαθεί να το προστατέψει από τον έξω κόσμο, να το παρεμποδίσει να πέσει στις κακοτοπιές και στις παγίδες του. Αναπόφευκτα λοιπόν, δημιουργείται σύγκρουση.
Στην περίοδο της εφηβείας, τα παιδιά βλέπουν τους γονείς τους ρεαλιστικά και καταρρίπτονται τα πρότυπα μίμησης και τα ινδάλματα που είχαν όταν ήταν μικρότερα.
Το κορίτσι από την άλλη πλευρά, την τάση αυτονομίας που νιώθει, την εκδηλώνει κυρίως μέσα στο σπίτι. Θέλει να εκφράζει τις απόψεις και τα συναισθήματά του ελεύθερα και δημοκρατικά, να το αντιμετωπίζουν ως μεγάλο, κάτι που ο πατέρας δεν μπορεί να αποδεχτεί, γιατί του είναι δύσκολο να κατανοήσει ότι "το κοριτσάκι του μεγάλωσε".
Υπάρχει, βέβαια, και η αντίθετη περίπτωση, όπου ο έφηβος θα δει τον πατέρα του ως άξιο πρότυπο μίμησης, ξεπερνώντας τις ασυνείδητες ψυχό-σεξουαλικές τάσεις, που τον διέκριναν στις προηγούμενες χρονικές περιόδους.

http://www.nickfassolas.com/pdf/mpampas+paidi.pdf

Η ΒΙΑ ΠΑΕΙ ΣΧΟΛΕΙΟ




Αν μέχρι σήμερα θεωρούσαμε ότι περιστατικά παιδικής βίας συνέβαιναν πολύ μακριά από την Ελλάδα, η πρόσφατη ιστορία του μικρού Άλεξ, μας έχει ήδη κάνει να αναθεωρήσουμε. Ο παιδικός εκφοβισμός είναι μια από τις χειρότερες μορφές αντικοινωνικής συμπεριφοράς, καθώς προϋποθέτει την εκμετάλλευση της προσωπικής αδυναμίας κάποιου άλλου και στοχεύει στο ν' αποσπάσει τη συγκατάθεσή του για κάτι, μέσω τρομοκρατίας. Ο διεθνής όρος του παιδικού εκφοβισμού είναι «bullying» (ανήκει στην ίδια ομάδα με τη λέξη bully που σημαίνει νταής).

Ωστόσο, όπως σημείωσε σε πρόσφατο άρθρο του ο καθηγητής Γιώργος Τσιάκαλος, πρόεδρος του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, παρά το γεγονός ότι ως φαινόμενο είναι υπαρκτό στη χώρα μας, «πρόκειται ίσως για τη μοναδική αγγλική λέξη που η κοινωνία μας αρνείται επίμονα να εντάξει στο λόγο της».
Πώς να το προστατεύσετε
1.
Περιγράψτε του από νωρίς εικόνες με παιδιά που  απειλούνται ή αντιμετωπίζονται με ρατσισμό. Θα καταλάβει πόσο δυσάρεστο είναι και θα μάθει ν' αποφεύγει ανάλογες καταστάσεις στο μέλλον.
2. Ενθαρρύνετέ το να συζητήσει μαζί σας προβλήματα που αντιμετωπίζει (ονοματίζοντας συγκεκριμένα άτομα), χωρίς όμως να το εξαναγκάσετε.
3. Δώστε του τον χρόνο να εκφράσει τα αισθήματά του, εξηγώντας του ότι είναι φυσιολογικό να νιώθει στενοχώρια, ανασφάλεια, φόβο ή θυμό.
4. Ενισχύστε την αυτοπεποίθησή του. Προσπαθήστε ν' αντισταθμίσετε το αρνητικό συναίσθημα που νιώθει με το να του υπενθυμίζετε τις επιτυχίες του π.χ. στο σχολείο. Τα θετικά σας σχόλια θ' αυξήσουν την αυτοπεποίθησή του και ίσως και την ικανότητά του ν' αντιμετωπίσει τον ταραχοποιό.
5. Αποτρέψτε το από το να κυκλοφορεί μόνο του, κυρίως όταν βραδιάζει. Συμβουλεύστε το ν' απομακρύνεται από τ' απόμερα ή σκοτεινά σημεία, όπως και από τις παιδικές «συμμορίες».
6. Μάθετέ του ν' αποφεύγει τις προκλήσεις και να παραμένει ψύχραιμο.
7. Διαβεβαιώστε το ότι αν αισθανθεί ότι κινδυνεύει, δεν θα πρέπει να ντραπεί να καλέσει για βοήθεια έναν περαστικό. Πρόσφατη έρευνα κατέγραψε ότι αντιδρούμε άμεσα στη λέξη «φωτιά» και οι υποψήφιοι θύτες συνήθως φεύγουν αν ακούσουν από το θύμα να φωνάζει δυνατά κάποιο όνομα.

Από το περιοδικό Prevention


ΚΡΥΨΟΡΧΙΑ

Κρυψορχία – Ανασπόμενοι Όρχεις


ΟΡΙΣΜΟΣ
Κρυψορχία είναι η κατάσταση εκείνη κατά την οποία ο όρχις ή οι όρχεις δεν ευρίσκονται μέσα στο όσχεο (σακούλι που περιέχει τους όρχεις), κατά την γέννηση του παιδιού.

ΓΕΝΙΚΑ
Οι όρχεις στην αρχή της εμβρυϊκής ζωής, δημιουργούνται μέσα στην κοιλιά του εμβρύου. Προς τον 6ο-7ο μήνα της εγκυμοσύνης, περνούν μέσα από τον βουβωνικό πόρο (τρυπίτσα που υπάρχει εις το κάτω μέρος του μυϊκού κοιλιακού τοιχώματος) και εξερχόμενοι από την κοιλιά, ταξιδεύουν σχεδόν κάτω από το δέρμα, για να εισέλθουν και να σταθεροποιηθούν στο όσχεο.
Εάν αυτή η κάθοδος τους κάπου «σκαλώσει», έχουμε κρυψορχία, από την μία ή και από τις δύο πλευρές.
Εδώ θα χωρίσουμε τις κρυψορχίες σε δύο είδη, ανάλογα με την θέση του όρχι.

Α) ΚΡΥΨΟΡΧΙΑ ΜΕ ΕΝΔΟΚΟΙΛΙΑΚΟ ΟΡΧΙ
Ο όρχις κατά την γέννηση δεν έχει εξέλθει από την κοιλιά του παιδιού και κατ’επέκταση δεν μπορεί να ψηλαφηθεί από τα χέρια του ιατρού.
 
Β) ΚΡΥΨΟΡΧΙΑ ΜΕ ΨΗΛΑΦΗΤΟ ΟΡΧΙ
Ο όρχις έχει εξέλθει από την κοιλιά του παιδιού και ψηλαφάται μεταξύ του έξω στομίου του βουβωνικού πόρου και του οσχέου.
Ο όρχις που ευρίσκεται σε έκτοπη θέση (σε θέση κρυψορχίας) κατά την γέννηση, έχει περίπου 50% πιθανότητες να συνεχίσει την κάθοδο του, να εισέλθει και να σταθεροποιηθεί στο όσχεο, από μόνος του, κατά την διάρκεια του πρώτου έτους της ζωής. Οταν συμβαίνει κάτι τέτοιο, αυτό είναι ήδη εμφανές από την ενδιάμεση εξέταση, η οποία γίνεται στον έκτο μήνα της ζωής.
Οσο πιό ψηλά είναι ο όρχις, τόσο περισσότερες πιθανότητες έχει να είναι και δυσπλαστικός (κακοφτιαγμένος από την φύση). Οι ενδοκοιλιακοί όρχεις συχνά είναι μικρότεροι από τους φυσιολογικούς και μερικές φορές άκρως ατροφικοί.

ΓΙΑΤΙ ΧΕΙΡΟΥΡΓΟΥΜΕ ΤΙΣ ΚΡΥΨΟΡΧΙΕΣ
Η φύση έχει βάλει τους όρχεις στο όσχεο για να ζουν σε μια θερμοκρασία 34ο Κελσίου. Οταν ο όρχις ευρίσκεται ψηλά, ζει σε θερμοκρασία 37ο Κελσίου.
Η χρόνια υπερθέρμανση του όρχι προκαλεί ατροφία των κυττάρων του, με αποτέλεσμα τα σπερματοζωάρια που θα παράγει αργότερα να μην είναι καλής ποιότητος και έτσι να υπάρχει πρόβλημα γονιμότητος.
Η χρόνια υπερθέρμανση τους όμως αυξάνει και τις πιθανότητες καρκινογένεσης του όρχι. Ο καρκίνος του όρχι είναι καρκίνος του νέου ανδρός και σπάνια εμφανίζεται μετά την ηλικία των 40 ετών.

ΗΛΙΚΙΑ ΕΠΕΜΒΑΣΗΣ
Μετά την ηλικία του ενάμιση έτους, αναπτύσσονται μόνιμες μικροσκοπικές βλάβες στα κύτταρα των όρχεων, σε βιοψίες που έχουν γίνει σε χιλιάδες όρχεις κατά την επέμβαση. Οι διεθνείς ντιρεκτίβες που ισχύουν ακόμα σήμερα, μας υποχρεώνουν να προβαίνουμε στην επέμβαση πριν την ηλικία των 18 μηνών. Είναι βέβαιο ότι σε πολύ λίγο οι ντιρεκτίβες αυτές θα επιβάλουν την επέμβαση αμέσως μετά τα πρώτα γενέθλια.

ΕΠΕΜΒΑΣΗ
Η επέμβαση καθήλωσης του όρχι στο όσχεο λέγεται ορχεοπηξία. Οσο πιό ψηλά είναι ο όρχις, τόσο πιό δύσκολη και μεγαλύτερη σε χρόνο είναι η επέμβαση. Μπορεί να διαρκέσει από 45 λεπτά ώς και πάνω από 2 ώρες. Η ορχεοπηξία έχει σε έμπειρα χέρια, άριστα ποσοστά επιτυχίας που υπερβαίνουν το 99%. Γίνεται με γενική αναισθησία και δεν απαιτεί νοσηλεία. Ο μικρός ασθενής εξέρχεται από το νοσοκομείο, 2-3 ώρες μετά την επέμβαση. Η επέμβαση είναι ανώδυνη και σπάνια χρειάζονται αναλγητικά.
Για την επέμβαση απαιτούνται δύο τομές. Μέσω της πρώτης τομής, που είναι χαμηλά στην κοιλιά, στο ύψος της βουβωνικής χώρας, γίνεται η παρασκευή των στοιχείων από τα οποία «κρέμεται» ο όρχις (σπερματικά αγγεία, σπερματικός πόρος) ούτως ώστε να αποκτήσουν αρκετό μήκος για να κατέβει ο όρχις στο όσχεο. Στο όσχεο γίνεται μια δεύτερη μικρή τομή, μέσω της οποίας ο όρχις στερεώνεται για να μην μπορεί να φύγει προς τα πάνω. Ολες οι ραφές γίνονται με απορροφήσιμα ράμματα και έτσι δεν χρειάζεται η αφαίρεση τους μετά την επέμβαση. Σε λίγους μήνες οι τομές γίνονται αόρατες.
ΠΗΓΗ: http://www.zoypanos.gr/xeirourgiki-drastiriotita/krypsorxia-anaspomenoi-orxeis

 


 


 

Η ΜΑΓΝΗΤΙΚΗ ΤΟΜΟΓΡΑΦΙΑ (MRI)

Μαγνητική Τομογραφία (MRI)


Η μαγνητική τομογραφία (MRI), γνωστή και ως πυρηνικός μαγνητικός συντονισμός, είναι μια διαδικασία που παρέχει απεικονίσεις υψηλής ευκρίνειας του εσωτερικού του σώματος.
Παρακάτω παρατίθενται απεικονίσεις τυπικών εστιών ΣΚΠ στο στέλεχος του εγκεφάλου ή γύρω από τις κοιλίες του εγκεφάλου.  Βλ. σχετική εικόνα.

 

Φωτογραφία του εγκεφάλου

Η MRI είναι ειδικά κατάλληλη για την απεικόνιση δομών μαλακού ιστού όπως ο εγκέφαλος ή ο νωτιαίος μυελός. Η MRI δεν χρησιμοποιεί ακτίνες X αλλά καταμετρά τη συμπεριφορά του ιστού σε ισχυρό μαγνητικό πεδίο. Οι μετρήσεις τροφοδοτούνται σε υπολογιστή, που τις μετατρέπει σε απεικονίσεις ή τομές. Με τη μέθοδο αυτή μπορούν να εντοπιστούν πλάκες στο κεντρικό νευρικό σύστημα, ενώ παρέχονται και πληροφορίες για τη θέση και το μέγεθος τους.

Τι συμβαίνει κατά τη διάρκεια μιας μαγνητικής τομογραφίας;

Κατά την εξέταση MRI, ο ασθενής ξαπλώνει σε ύπτια θέση σε ειδική κλίνη, η οποία εισέρχεται σε ένα στενό τούνελ εξέτασης με εξαιρετικά υψηλά μαγνητικά πεδία. Η διαδικασία είναι θορυβώδης αλλά ανώδυνη και ο ασθενής μπορεί να χρειαστεί να μείνει ακίνητος μέχρι και μιάμιση ώρα. Η επαφή κατά τη διάρκεια της διαδικασίας με το προσωπικό πραγματοποιείται με μικρόφωνο και ακουστικά. Οι ασθενείς με κλειστοφοβία λαμβάνουν προηγουμένως αγχολυτικά.

Εντοπισμός νέων εστιών

Η διαδικασία αυτή επιτρέπει τον εντοπισμό νέων, ενεργών, φλεγμονωδών εστιών και παλαιών σκληρυμμένων πλακών. Μετά από ενδοφλέβια έγχυση σκιαγραφικού μέσου, π.χ. γαδολίνιο, η διάκριση μεταξύ νέων και παλαιότερων εστιών είναι ευκολότερη.
Σε αργότερο στάδιο της πορείας της νόσου, λόγω της αυξανόμενης βλάβης των νευρικών ινών, οι απεικονίσεις MRI αποκαλύπτουν επίσης ατροφία, όταν ο εγκέφαλος και ο μυελός αρχίζουν να συρρικνώνονται. Λόγω του υψηλού μαγνητικού πεδίου, δεν επιτρέπονται μεταλλικά αντικείμενα στο δωμάτιο εξέτασης ή στον τομογράφο, γιατί υπάρχει κίνδυνος μαγνητισμού. Αυτό ισχύει και για μεταλλικές προθέσεις, π.χ. τεχνητά ισχία, βηματοδότες ή μετεγχειρητικά μεταλλικά άγκιστρα.
Ο εγκέφαλος και ο νωτιαίος μυελός δεν μπορούν να εξεταστούν ταυτόχρονα σε μία περίσταση, άρα πρέπει να καθοριστεί εκ των προτέρων ποια περιοχή είναι πιο σημαντική.
Η MRI συχνά, αν και όχι πάντα, καθιστά δυνατό τον εντοπισμό εστιών που ευθύνονται για ειδικά κλινικά συμπτώματα.
Οι εξετάσεις στην πορεία της νόσου καθιστούν επίσης δυνατό τον εντοπισμό εστιών που δεν έχουν ακόμη προκαλέσει κλινικά συμπτώματα. Από την άλλη όμως, τα κλινικά συμπτώματα που δεν σχετίζονται με απεικονίσιμη εστία της νόσου είναι ελάχιστα.
Οι εξετάσεις MRI δείχνουν ότι οι εστίες της νόσου εντοπίζονται δέκα φορές συχνότερα με τον τρόπο αυτόν, σε σύγκριση με τα κλινικώς παρατηρούμενα επεισόδια.

Δύο διαφορετικοί τύποι Μαγνητικής Τομογραφίας (MRI)

Υπάρχουν δύο βασικοί τύποι MRI:
  • T1 ακολουθίες στη Μαγνητική Τομογραφία: ταυτοποιούν νέες ενεργές εστίες και σημεία φλεγμονής και 
  • T2 ακολουθίες στη Μαγνητική Τομογραφία: ταυτοποιούν ενεργές ή ανενεργές εστίες και το συνολικό όγκο τους, γνωστό ως “συνολικό φορτίου νόσου”. Οι T2 ακολουθίες υποδεικνύουν τον όγκο του εγκεφαλικού ιστού που έχει προσβληθεί από ΣΚΠ.        
Ιδανικά, χρησιμοποιούνται και T1 και T2 ακολουθίες στη Μαγνητική Τομογραφία για μια πιο πλήρη απεικόνιση της δραστηριότητας της νόσου.

Η MRI είναι απλά ένα μέσο για τον εντοπισμό της ΣΚΠ

Η MRI είναι η πιο σημαντική παρακλινική εξέταση που χρησιμοποιείται για να επιβεβαιωθεί η ύπαρξη ΣΚΠ. Παρόλο που η MRI βοηθά τους γιατρούς για μια πρώιμη και πιο ακριβή διάγνωση της ΣΚΠ, είναι αδύνατο να γίνει διάγνωση της ΣΚΠ μόνο από τα αποτελέσματα της μαγνητικής τομογραφίας. 
Και άλλες νόσοι προκαλούν μεταβολές στην MRI, παρόμοιες με εκείνες της ΣΚΠ. Σε σπάνιες περιπτώσεις, ακόμη και υγιή άτομα παρουσιάζουν άτυπα αποτελέσματα MRI.

Εκτίμηση εξέλιξης ΣΚΠ

Εκτός από τη διάγνωση, η MRI είναι επίσης πολύτιμη για την εκτίμηση της ανάπτυξης της ΣΚΠ. Ο αριθμός και η έκταση των αλλοιώσεων που εντοπίζονται κατά τη διάρκεια MRI σχετίζονται με τη δραστηριότητα της νόσου. Οι επαναλαμβανόμενες εξετάσεις MRI είναι χρήσιμες για την καταγραφή της μακροπρόθεσμης πορείας της νόσου και μαζί με τα κλινικά κριτήρια, βοηθούν στον καθορισμό της καταλληλότερης θεραπείας στην πορεία του χρόνου.

http://www.medlook.net/article.asp?item_id=2629

Οι βιταμίνες στα παιδιά

Οι βιταμίνες στα παιδιά


Τι προσφέρει κάθε βιταμίνη στον παιδικό οργανισμό;
Σε ποιες τροφές θα βρει το παιδί τις απαραίτητες βιταμίνες; Που συμβάλλει η καθεμία από αυτές;
Ο Διαιτολόγος-Διατροφολόγος, Νίκος Κριαράς εξηγεί:
Η διατροφή του παιδιού συμβάλλει σημαντικά στη σωματική και νοητική του ανάπτυξη γι' αυτό και οι γονείς οφείλουν να δίνουν ιδιαίτερη προσοχή.
Στη σημερινή εποχή, αρκετοί γονείς είτε δεν έχουν ελεύθερο χρόνο για την προετοιμασία των υγιεινών γευμάτων του παιδιού τους, είτε δεν έχουν ενημερωθεί επακριβώς για το τι περιλαμβάνει ένα υγιές πρότυπο διατροφής.
Η βάση της υγιεινής διατροφής, περιλαμβάνει 3 κύρια γεύματα και 2-3 μικρότερης ποσότητας, "πρωινό-μεσημεριανό-βραδινό" και ενδιάμεσα δεκατιανό/απογευματινό/προ ύπνου.
Ο οργανισμός θα πρέπει να τροφοδοτείται συνεχώς με απαραίτητα θρεπτικά συστατικά, όπου στο σύνολο της ημέρας αξιοποιούνται πλήρως.
Μια τέτοιου είδους διατροφή, θα προσφέρει στο παιδί νοητική και σωματική ανάπτυξη με ορθό ρυθμό, προστατεύοντας το από μελλοντικές παθήσεις.
Ένα παιδί, χρειάζεται το σύνολο των βιταμινών σε μεγαλύτερο ποσοστό σε σύγκριση με τους ενήλικες.
Έτσι, οι γονείς θα πρέπει να δεχθούν το γεγονός προετοιμασίας όλων των γευμάτων, όπως επίσης και να διαπαιδαγωγήσουν το παιδί τους, ότι οι συγκεκριμένες τροφές είναι ευχάριστες-απολαυστικές και ευεργετικές. Για παράδειγμα, ένα παιδί το οποίο δεν έχει διαπαιδαγωγηθεί ως προς τα πρότυπα της υγιεινής διατροφής θα επιλέξει να καταναλώσει ένα κρουασάν στο σχολείο αντί ένα μήλο, γεγονός το οποίο έγκειται στο ότι είτε δεν έχει μάθει να του αρέσει είτε ντρέπεται.
Πιο συγκεκριμένα, όλες οι βιταμίνες είναι απαραίτητες, οι οποίες διακρίνονται σε A-D-E-K-C και στο σύμπλεγμα της ομάδας Β, η κάθε μια εξ αυτών προσφέρει διαφορετικά σημαντικά οφέλη, τα οποία έχει ανάγκη να αξιοποιήσει το παιδί.
Η βιταμίνη Α, είναι απαραίτητη για την υγεία της όρασης και του δέρματος του. Θα την βρει αν καταναλώσει καρότο η ντομάτα.
Η βιταμίνη Ε, είναι απαραίτητη για την σωματική και νοητική ανάπτυξη του παιδιού, όπως επίσης και για την κάλυψη των ενεργειακών αναγκών του. Θα την βρει, αν καταναλώσει τροφές (πχ: σαλάτα) με ελαιόλαδο.
Η βιταμίνη Κ, θα το βοηθήσει στη ταχεία επούλωση των πληγών του. Θα την βρει αν καταναλώσει πράσινα φυλλώδη λαχανικά.
Η βιταμίνη C, θα του προστατεύσει το ανοσοποιητικό του σύστημα, από το κρυολόγημα ή από την γρίπη. Θα την βρει αν καταναλώσει πορτοκάλια, ακτινίδια, ντομάτες.
Η βιταμίνη Β1, θα προστατεύσει την νοητική ανάπτυξη του, μειώνοντας ταυτόχρονα ενδεχόμενες κρίσεις νευρικότητας ή μελαγχολίας.
Η βιταμίνη Β2, θα του προσφέρει ενέργεια.
Η βιταμίνη Β6, θα του προσφέρει σωματική ανάπτυξη και προστασία του μυϊκού ιστού του.
Τις συγκεκριμένες 3 βιταμίνες, θα τις βρει στα δημητριακά, στο κρέας, στα λαχανικά, στα φρούτα και στα όσπρια.
Ω3 και Ω6, θα το βοηθήσουν στην σωματική και νοητική ανάπτυξη. Θα τα βρει, εάν καταναλώσει σε μικρή ποσότητα ξηρούς καρπούς και λιπαρά ψάρια.
Ακολουθώντας τις ανωτέρω οδηγίες, είναι πασιφανές το ότι θα ήταν λάθος η κίνηση του γονέα να στραφεί στα συμπληρώματα βιταμινών, αν και μόνο αν το παιδί θεωρείται υγιές και δεν χρήζει ιδιαίτερης ιατρικής και διαιτολογικής υποστήριξης.
Σημαντική Σημείωση: Μια ολοκληρωμένη διατροφή, προσφέρει όλα τα προηγούμενα, σκοπός δεν είναι απλά να ζητάμε από το παιδί να "φάει" κάτι το οποίο του λέμε ότι θα του κάνει καλό, αλλά να του δείξουμε το τι καλό προσφέρουν και να μάθει να τα επιζητά μόνο του

ΠΗΓΗ: http://www.tlife.gr

ΟΦΘΑΛΜΟΛΟΓΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΣΕ ΠΑΙΔΙΑ!!!


ΟΦΘΑΛΜΟΛΟΓΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΣΕ ΠΑΙΔΙΑ!!!


Ο τακτικός έλεγχος των ματιών στα κατάλληλα για κάθε ηλικία διαστήματα είναι το κλειδί για τη διατήρηση της υγιούς όρασης του παιδιού σας, καθώς όσο νωρίτερα εντοπιστούν τυχόν προβλήματα όρασης τόσο καλύτερα αποτελέσματα μπορεί να έχει η θεραπεία τους.

Πώς αναπτύσσεται η όραση;

Τα νεογέννητα βρέφη δεν διαθέτουν τη φυσιολογική όραση ενός ενηλίκου. Μπορούν να διακρίνουν μεγάλου μεγέθους σχήματα και πρόσωπα, αλλά όχι και τις λεπτομέρειες, ενώ ιδιαίτερα τα πρόσωπα ασκούν έντονη οπτική έλξη στα βρέφη. Επειδή το οπτικό τους σύστημα είναι ακόμη ανώριμο, είναι πιθανό το μωρό σας να μην μπορεί να διακρίνει τα παστέλ χρώματα ή τις λεπτές διαφορές των σκιάσεων, αλλά βλέπει τα φωτεινά, έντονα χρώματα τόσο στο φως όσο και στη σκιά.
Η ανάπτυξη του οπτικού συστήματος των παιδιών είναι ραγδαία κατά τη διάρκεια του πρώτου έτους της ζωής τους. Συνήθως εξελίσσεται τόσο γρήγορα, που σε ηλικία 3-4 μηνών τα περισσότερα βρέφη μπορούν να διακρίνουν μικρά αντικείμενα, ενώ μερικά μωρά σε αυτή την ηλικία μπορούν να κάνουν διάκριση ακόμη και μεταξύ διαφόρων χρωμάτων (ιδιαίτερα μεταξύ του κόκκινου και του πράσινου). Επιπλέον, μπορούν να εστιάσουν καθαρά σε κοντινά και μακρινά αντικείμενα και να ξεχωρίσουν ένα αληθινό πρόσωπο από ένα ζωγραφισμένο.
Στην ηλικία των 4 μηνών, τα μάτια του μωρού θα πρέπει να είναι καλά ευθυγραμμισμένα (να λειτουργούν ταυτόχρονα) ώστε να αποκτήσει την αντίληψη του βάθους ή τη διοπτρική όραση. Στην ηλικία των 12 μηνών, η όραση του παιδιού αγγίζει τα επίπεδα της όρασης ενός ενηλίκου. Η όραση δεν αναπτύσσεται με τους ίδιους ακριβώς ρυθμούς σε όλα τα βρέφη, αλλά το γενικό μοντέλο ανάπτυξης είναι ίδιο για όλα τα μωρά. Λόγω της ταχείας ανάπτυξης της όρασης κατά τον πρώτο χρόνο ζωής, ο πρώιμος εντοπισμός οπτικών προβλημάτων έχει ιδιαίτερη σημασία, έτσι ώστε να μη δημιουργηθεί μόνιμη οπτική βλάβη.

Ποιες ενδείξεις μπορεί να υποδηλώνουν πρόβλημα;

Για βρέφη μεγαλύτερα του 1 έτους

Αν το μωρό σας δεν μπορεί να διατηρήσει συνεχή οπτική επαφή στην ηλικία των 2 ή 3 μηνών, ή φαίνεται να μη βλέπει, θα πρέπει να συμβουλευτείτε τον παιδίατρό σας. Η κλίση των οφθαλμών προς τα μέσα ή η κλίση του ενός οφθαλμού προς τα έξω υποδεικνύει συνήθως διαταραχή. Παρ’ όλα αυτά, κατά τη διάρκεια των πρώτων 6 μηνών ζωής, τα περισσότερα μωρά κλίνουν μερικές φορές τα μάτια τους προς τα μέσα. Τα μωρά άνω των 3 μηνών μπορούν συνήθως να ακολουθήσουν με το βλέμμα ένα αντικείμενο που κινείται εντός του οπτικού τους πεδίου. Μπορείτε να ελέγξετε αν το μωρό σας έχει αποκτήσει αυτή την ικανότητα κρατώντας ένα έγχρωμο αντικείμενο, για παράδειγμα ένα παιχνίδι ή μια μπάλα, μπροστά στο μωρό μέχρι να το εντοπίσει και στη συνέχεια, μετακινώντας το αργά, προσέχοντας αν τα μάτια του παιδιού το ακολουθούν. Προσέξτε να μη δώσετε στο μωρό στοιχεία για τη θέση του αντικειμένου, μιλώντας του ή βγάζοντας ήχους.

Για παιδιά προσχολικής ηλικίας

Η ύπαρξη οποιουδήποτε από τα ακόλουθα συμπτώματα απαιτεί άμεση επικοινωνία με τον παιδίατρο που παρακολουθεί το παιδί ή με έναν οφθαλμίατρο. Αν τα μάτια δεν είναι καλά ευθυγραμμισμένα (στραβισμός), το παιδί θα πρέπει να εξεταστεί άμεσα. Μπορεί να είναι μια κατάσταση που διορθώνεται εύκολα με γυαλιά ή μπορεί να υποδηλώνει μία πιο σοβαρή διαταραχή της όρασης. Η λευκή κόρη του οφθαλμού υποδηλώνει μια σειρά διαταραχών, από καταρράκτη μέχρι όγκο του οφθαλμού, και απαιτεί άμεση εξέταση. Η απότομη εμφάνιση πόνου και ερυθρότητας στο ένα ή και στα δύο μάτια μπορεί να οφείλεται σε μια σειρά διαφορετικών καταστάσεων, από απλή επιπεφυκίτιδα μέχρι προβλήματα που μπορούν να προκαλέσουν τύφλωση. Αν διαπιστώσετε ερυθρότητα και πόνο στα μάτια του μωρού σας, επισκεφθείτε τον παιδίατρο για να λάβετε τη σωστή διάγνωση και την κατάλληλη θεραπεία.

Για όλες τις ηλικίες

Ανεξάρτητα από την ηλικία του παιδιού σας, σε περίπτωση που διαπιστώσετε κάποιο από τα ακόλουθα συμπτώματα, επικοινωνήστε με τον παιδίατρο:
  • Τα μάτια του παιδιού σας κινούνται γρήγορα δεξιά-αριστερά ή πάνω-κάτω (νυσταγμός).
  • Τα μάτια είναι πάντα υγρά.
  • Τα μάτια παρουσιάζουν μόνιμη ευαισθησία στο φως.
  • Οποιαδήποτε μεταβολή σε σύγκριση με τη συνήθη εμφάνιση των ματιών.
  • Λευκό, γκριζόλευκο ή κιτρινωπό χρώμα στην κόρη.
  • Ερυθρότητα που δεν υποχωρεί μέσα σε διάστημα λίγων ημερών.
  • Συνεχόμενο πύον ή τσίμπλες στο μάτι.
  • Κλίση των ματιών προς τα μέσα, προς τα έξω ή ασυντόνιστη εστίαση των δύο ματιών (στραβισμός).
  • Το παιδί τρίβει συνεχώς το μάτι του.
  • Το παιδί αλληθωρίζει συχνά.
  • Το παιδί γέρνει (ή γυρίζει) το κεφάλι του συχνά.
  • Τα βλέφαρα φαίνονται πεσμένα.
  • Τα μάτια φαίνονται πρησμένα.

Πώς και πότε πρέπει να ελέγχεται η όραση;

Ο έλεγχος της όρασης κατέχει πολύ σημαντικό ρόλο στην αναγνώριση καταστάσεων που απειλούν την όραση. Η Ελληνική Παιδιατρική Εταιρεία συνιστά τον έλεγχο των παιδιών σε τέσσερα στάδια:
  1. Στο θάλαμο των νεογέννητων: Παιδίατροι και οφθαλμίατροι θα πρέπει να εξετάζουν όλα τα βρέφη πριν να φύγουν από το μαιευτήριο για πιθανές λοιμώξεις και ανατομικές ατέλειες, καταρράκτη ή γλαύκωμα. Όλα τα παιδιά που αντιμετωπίζουν πολλαπλά ιατρικά προβλήματα ή που έχουν ιστορικό προωρότητας και/ή πρόσληψης οξυγόνου θα πρέπει να εξετασθούν από οφθαλμίατρο.
  2. Στην ηλικία των 6 μηνών: Οι παιδίατροι θα πρέπει να εξετάζουν τα νήπια σε μία από τις επισκέψεις τους για να ελέγξουν την ευθυγράμμιση των οφθαλμών (συντονισμένη λειτουργία των ματιών).
  3. Στην ηλικία των 3 έως 4 ετών: Όλα τα παιδιά θα πρέπει να εξετάζονται από παιδίατρο. Σε αυτή την ηλικία ελέγχεται η οξύτητα της όρασης του παιδιού και η ύπαρξη πιθανών διαταραχών στα μάτια του που θα μπορούσαν να προκαλέσουν πρόβλημα στην πρόοδό του στο σχολείο. Ο εντοπισμός οποιασδήποτε διαταραχής απαιτεί επίσκεψη σε οφθαλμίατρο.
  4. Στην ηλικία των 5 ετών και πάνω: Ετήσιος έλεγχος του παιδιού από τον παιδίατρο, εφόσον δεν πραγματοποιείται στο σχολείο. Ελέγχεται η οξύτητα της όρασης και αξιολογούνται διάφορες άλλες λειτουργίες των οφθαλμών.

Ειδικά προβλήματα που απαιτούν περαιτέρω αξιολόγηση

Ψευδώς μη ευθυγραμμισμένα μάτια (ψευδοστραβισμός)

Μερικές φορές τα μάτια των παιδιών φαίνονται να κλίνουν προς τα μέσα, παρ’ όλο που είναι ευθυγραμμισμένα. Αιτία του ψευδοστραβισμού είναι η παρουσία μεγάλης ρινικής γέφυρας ή επιπλέον πτυχών δέρματος μεταξύ της μύτης και του εσωτερικού μέρους του ματιού, που κάνουν το παιδί να φαίνεται σαν να έχει στραβισμό. Τα περισσότερα παιδιά τείνουν να μεγεθύνουν το πρόβλημα, αλλά καλό είναι να επικοινωνήσετε με το γιατρό για να εξετάσει το παιδί. Ο παιδίατρος μπορεί να σας πει αν το παιδί έχει μη ευθυγραμμισμένα μάτια ή ψευδοστραβισμό, αλλά σε μερικές περιπτώσεις είναι απαραίτητη η επίσκεψη σε οφθαλμίατρο για περαιτέρω εξετάσεις.

Μη ευθυγραμμισμένα μάτια (στραβισμός)

Στο στραβισμό, τα μάτια δεν είναι ευθυγραμμισμένα μεταξύ τους. Πρόκειται για μια αρκετά συνηθισμένη διαταραχή, καθώς συναντάται στο 4% περίπου των παιδιών. Το ένα μάτι μπορεί να βλέπει ευθεία μπροστά, ενώ το άλλο να έχει κλίση προς τα μέσα, προς τα πάνω, προς τα κάτω ή προς τα έξω. Όταν το ένα μάτι έχει κλίση προς τα μέσα, το παιδί έχει «συγκλίνοντα» μάτια (εσωτροπία). Οι πιο συνήθεις αιτίες της εσωτροπίας είναι δύο. Η πρώτη είναι ότι μερικά παιδιά γεννιούνται με συγκλίνοντα μάτια (ή δημιουργείται σύγκλιση σε σύντομο διάστημα από τη γέννηση), οπότε οι μύες είναι πολύ σφιχτοί. Η θεραπευτική αντιμετώπιση σε αυτή την περίπτωση συνήθως περιλαμβάνει χειρουργική επέμβαση στους μυς των ματιών, η οποία στις περισσότερες περιπτώσεις πραγματοποιείται πριν από την ηλικία των 2 ετών.
Η δεύτερη πιο συνηθισμένη αιτία εσωτροπίας είναι η αυξημένη υπερμετρωπία. Το πρόβλημα αυτό μπορεί να υπάρχει και εκ γενετής, αλλά συνήθως παρουσιάζεται στις ηλικίες 2 έως 6 ετών. Η εσωτροπία αυτού του τύπου διορθώνεται με γυαλιά.
Όταν το ένα μάτι του παιδιού έχει κλίση προς τα έξω, το παιδί έχει εξωτροπία. Η εξωτροπία μπορεί να υπάρχει και εκ γενετής, αλλά συνήθως συναντάται σε παιδιά ηλικίας 2 έως 7 ετών. Στην αρχή τα μάτια κλίνουν προς τα έξω σε αραιά διαστήματα, αλλά με το πέρασμα του χρόνου η συχνότητα αυξάνεται. Τα παιδιά με εξωτροπία αλληθωρίζουν μερικές φορές από το ένα μάτι όταν εκτίθενται σε έντονο ηλιακό φως. Η θεραπευτική αντιμετώπιση για τις περιπτώσεις έντονης εξωτροπίας είναι συνήθως η χειρουργική επέμβαση στο μυ του οφθαλμού.
Τα παιδιά των οποίων τα μάτια δεν είναι ευθυγραμμισμένα τείνουν να σταματήσουν να ασκούν το μάτι που κλίνει είτε προς τα μέσα είτε προς τα έξω ώστε να μην ενοχλούνται από τη διπλή όραση (διπλωπία). Στα παιδιά που έχουν στραβισμό θα πρέπει να γίνεται προσεκτική εξέταση από οφθαλμίατρο, καθώς αν ο στραβισμός δεν αντιμετωπιστεί μπορεί να οδηγήσει σε αδράνεια του οφθαλμού (αμβλυωπία) ή απώλεια της αντίληψης του βάθους. Σε σπάνιες περιπτώσεις, ο στραβισμός μπορεί να υποδεικνύει την ύπαρξη ενός πιο σοβαρού προβλήματος, όπως είναι ο καταρράκτης ή ένας όγκος στον οφθαλμό (αμφιβληστροειδοβλάστωμα).

Αδράνεια του ματιού (αμβλυωπία)

Αδράνεια του ματιού είναι η κατάσταση κατά την οποία η μη χρήση ενός κατά τα άλλα φυσιολογικού οφθαλμού έχει επιφέρει μείωση της όρασης. Συνήθως συναντάται μόνο στο ένα μάτι. Οι συνθήκες που παρεμποδίζουν την καθαρή όραση μπορούν να παρέμβουν στην ανάπτυξη της όρασης και να οδηγήσουν σε αμβλυωπία.
Η αμβλυωπία είναι συνηθισμένη, καθώς παρατηρείται στο 2% περίπου των παιδιών. Μερικά από τα αίτιά της είναι ο στραβισμός, η πτώση των βλεφάρων, ο καταρράκτης ή τα διαθλαστικά σφάλματα. Λόγω του ότι η πρώιμη θεραπευτική αντιμετώπιση έχει καλύτερα αποτελέσματα, ο παιδίατρος θα σας παραπέμψει σε οφθαλμίατρο.

Καταρράκτης (θόλωση του φακού)

Καταρράκτης είναι η θόλωση του φυσιολογικά καθαρού (διαυγούς) φακού του ματιού. Ο φακός βρίσκεται πίσω από την κόρη του οφθαλμού και βοηθάει στην εστίαση των εικόνων στο πίσω τμήμα του οφθαλμού (αμφιβληστροειδής). Ο καταρράκτης μπορεί να υπάρχει εκ γενετής ή να παρουσιαστεί αργότερα, ενώ μπορεί να προκληθεί και από τραυματισμό. Η πρώιμη διάγνωση και θεραπεία είναι ιδιαίτερης σημασίας στα βρέφη και τα μικρά παιδιά, ώστε να μπορέσει να αναπτυχθεί φυσιολογικά η όρασή τους. Γι’ αυτόν το λόγο, οι περισσότεροι καταρράκτες πρέπει να αφαιρούνται χειρουργικά αμέσως μόλις εντοπίζονται. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι δεν συναντώνται συχνά καταρράκτες σε βρέφη και μικρά παιδιά, καθώς επίσης και ότι δεν έχουν σχέση με τους καταρράκτες που συναντώνται στους ενήλικους.

Γλαύκωμα (αυξημένη οφθαλμική πίεση)

Το γλαύκωμα είναι μία κατάσταση κατά την οποία η πίεση στο εσωτερικό του ματιού είναι πολύ υψηλή. Αν αφεθεί χωρίς θεραπευτική αντιμετώπιση, το γλαύκωμα οδηγεί σταδιακά σε ολική τύφλωση. Τα προειδοποιητικά συμπτώματα είναι η υπερβολική φωτοευαισθησία, η δακρύρροια και ο επίμονος πόνος. Ενδείξεις αποτελούν ο υπερμεγέθης οφθαλμός, ο θολός κερατοειδής και ο σπασμός του βλέφαρου. Αν εντοπισθούν κάποιες από αυτές τις ενδείξεις, ο παιδίατρος που παρακολουθεί το παιδί θα σας παραπέμψει άμεσα σε έναν οφθαλμίατρο. Το γλαύκωμα στην παιδική ηλικία συνήθως απαιτεί χειρουργική επέμβαση για να προληφθεί η τύφλωση.

Δακρύρροια

Το σύστημα του ρινοδακρυϊκού πόρου, το οποίο επιτρέπει στα δάκρυα να διοχετεύονται από τα μάτια στη μύτη, συνήθως ανοίγει κατά τη διάρκεια των πρώτων μηνών της ζωής. Σε μερικά βρέφη, ωστόσο, το σύστημα παραμένει κλειστό, με αποτέλεσμα την υπερχείλιση των ματιών με δάκρυα και τη συγκέντρωση βλέννας. Η δακρύρροια μπορεί να είναι αποτέλεσμα κάποιων άλλων οφθαλμικών καταστάσεων, εκ των οποίων η πιο σοβαρή είναι το γλαύκωμα. Αν το παιδί σας υποφέρει από συνεχή δακρύρροια ή ύγρανση των ματιών, συμβουλευτείτε τον παιδίατρο που το παρακολουθεί. Οι απαλές μαλάξεις στο ρινοδακρυϊκό πόρο μπορούν μερικές φορές να βοηθήσουν στη διάνοιξή του. Αν οι μαλάξεις και η παρακολούθηση δεν φέρουν αποτέλεσμα, απαιτείται καθετηριασμός του ρινοδακρυϊκού πόρου ή ακόμη και πιο περίπλοκη χειρουργική επέμβαση.

Πτώση (πεσμένα βλέφαρα)

Η πτώση αναφέρεται σε μία κατάσταση κατά την οποία τα βλέφαρα δεν είναι τόσο ανοιχτά όσο θα έπρεπε. Η κατάσταση αυτή προκαλείται λόγω της αδυναμίας του μυός που ανοίγει το επάνω βλέφαρο. Όταν είναι ήπια είναι μόνο αισθητικό πρόβλημα, αλλά αν είναι αρκετά σοβαρή ώστε να εμποδίζει το μάτι να δει μπορεί να επηρεάσει την όραση. Στη βρεφική ηλικία, είναι σημαντικό να περιοριστεί η πτώση, ούτως ώστε να μπορέσει να αναπτυχθεί φυσιολογικά η όραση. Η διόρθωση της πτώσης συνήθως απαιτεί χειρουργική επέμβαση στο βλέφαρο.

Βλεφαρίτιδα (πρησμένα βλέφαρα)

Η βλεφαρίτιδα είναι μια φλεγμονή που παρουσιάζεται στους αδένες του βλέφαρου και συνήθως έχει ως αποτέλεσμα τα πρησμένα βλέφαρα και τη δημιουργία υπερβολικής ποσότητας κρούστας στις βλεφαρίδες, η οποία φαίνεται πιο έντονα το πρωί. Άλλα συμπτώματα είναι η ευαισθησία των βλεφάρων και η αίσθηση της ύπαρξης ξένου σώματος στο μάτι. Η βλεφαρίτιδα θεραπεύεται με ζεστές κομπρέσες και απόξεση των βλεφάρων χρησιμοποιώντας σαμπουάν για μωρά. Αν είναι παρούσα κάποια λοίμωξη, μπορεί να απαιτηθεί η λήψη αντιβιοτικών. Αν διαπιστώσετε ότι το παιδί σας παρουσιάζει κάποιο από αυτά τα συμπτώματα, συμβουλευτείτε τον παιδίατρο.

Επιπεφυκίτιδα

Η επιπεφυκίτιδα εμφανίζεται ως ερυθρότητα (κοκκίνισμα) του λευκού τμήματος του βολβού. Συνήθως συνδέεται με υπερβολική δακρύρροια, εκκρίματα και αίσθηση ύπαρξης ξένου σώματος στα μάτια, έχει πολλά αίτια και μπορεί να παρουσιαστεί σε όλες τις ηλικίες. Στα βρέφη και τα μικρά παιδιά, συνήθως προκαλείται από ιογενή ή μικροβιακή λοίμωξη, ενώ στα μεγαλύτερης ηλικίας παιδιά μπορεί να οφείλεται και σε αλλεργία. Ανάλογα με την αιτιολογία της επιπεφυκίτιδας, χορηγείται θεραπεία με σταγόνες ή αλοιφή, ενώ το συχνό πλύσιμο των χεριών βοηθά στην πρόληψη της μετάδοσης της λοίμωξης στα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας. Αν το παιδί σας υποφέρει από επιπεφυκίτιδα, επικοινωνήστε με τον παιδίατρο που το παρακολουθεί.

Απόξεση κερατοειδούς (γδαρμένος κερατοειδής)

Αναφέρεται στο γδάρσιμο της έμπροσθεν καθαρής επιφάνειας του ματιού (κερατοειδής). Οι αμυχές αυτές είναι πολύ επίπονες και συνήθως συνοδεύονται από φωτοφοβία και δακρύρροια. Η θεραπευτική αντιμετώπιση περιλαμβάνει τη λήψη αντιβιοτικών για την πρόληψη της λοίμωξης και ένα επίθεμα για την ίαση της αμυχής. Το παιδί μπορεί να παρακολουθείται από τον παιδίατρό του, αν και σε μερικές σοβαρές περιπτώσεις απαιτείται παρακολούθηση από οφθαλμίατρο.

Μυωπία

Τα παιδιά που είναι «μύωπες» βλέπουν τα αντικείμενα που βρίσκονται κοντά τους καθαρά, ενώ αυτά που βρίσκονται μακριά τα βλέπουν θολά. Είναι πολύ σπάνια σε βρέφη και νήπια, αλλά συναντάται συχνά σε παιδιά σχολικής ηλικίας. Τα γυαλιά όρασης βοηθούν την όραση να γίνει καθαρή, αλλά δεν θεραπεύουν το πρόβλημα. Παρά τη χρήση γυαλιών, η μυωπία γενικά αυξάνεται μέχρι το μέσον της εφηβείας, γι’ αυτό καλό είναι να παρακολουθείται το παιδί σε τακτική βάση από τον οφθαλμίατρο.

Πρεσβυωπία (υπερμετρωπία)

Στα βρέφη και στα παιδιά, η ύπαρξη ενός μικρού βαθμού πρεσβυωπίας είναι φυσιολογική. Δεν εμποδίζει την όραση και δεν απαιτεί διόρθωση. Γυαλιά απαιτούνται μόνο όταν η πρεσβυωπία αυξηθεί υπερβολικά ή οδηγήσει σε σύγκλιση των ματιών.

Αστιγματισμός

Ο αστιγματισμός είναι αποτέλεσμα ενός ματιού με μη φυσιολογικό σχήμα κερατοειδούς και μπορεί να οδηγήσει σε θολή όραση. Όταν ο αστιγματισμός είναι μεγάλος, το παιδί θα χρειαστεί να φορέσει διορθωτικά γυαλιά.

Γλωσσάριο

Ακτινωτό σώμα οφθαλμού
- η δομή με την οποία εστιάζει ο φακός και παράγει το υγρό στο εσωτερικό έμπροσθεν τμήμα του ματιού.
Αμβλυωπία
- μειωμένη όραση σε ένα κατά τα άλλα φυσιολογικό μάτι. Στα αίτια που τη δημιουργούν περιλαμβάνονται ο στραβισμός, η πτώση των βλεφάρων, ο καταρράκτης και διαθλαστικά σφάλματα.
Αμφιβληστροειδής
- πίσω τμήμα του ματιού, ένα λεπτό εξωτερικό επικάλυμμα του ματιού.
Απόξεση του κερατοειδούς - αμυχή στην μπροστινή επιφάνεια του ματιού, που μπορεί να προκαλέσει πόνο, φωτοφοβία και δακρύρροια.
Αστιγματισμός
- μη κανονική ή ανομοιόμορφη κλίση του κερατοειδούς, που προκαλεί παραμόρφωση ή θόλωση της όρασης ανεξάρτητα από την απόσταση που βρίσκονται τα αντικείμενα.
Βλεφαρίτιδα
- πρήξιμο των βλεφάρων λόγω λοίμωξης σε αδένες των βλεφάρων.
Γλαύκωμα
- άνοδος της πίεσης στο εσωτερικό του ματιού, που μπορεί να προκαλέσει βλάβη στο οπτικό νεύρο και απώλεια της όρασης.
Εξωτροπία
- κλίση των ματιών προς τα έξω.
Επιπεφυκίτιδα
- κοκκίνισμα του επιπεφυκότα. Συνήθως συνδέεται με αυξημένη δακρύρροια, εκκρίματα και την αίσθηση της ύπαρξης ξένου σώματος μέσα στο μάτι.
Επιπεφυκότας
- λεπτός, διαπερατός ιστός με μικρά αιμοφόρα αγγεία που καλύπτει το λευκό τμήμα του ματιού ή το σκληρό χιτώνα. Όταν το μάτι είναι ερεθισμένο, τα αγγεία του επιπεφυκότα μπορεί να φουσκώσουν και να προκαλέσουν στο μάτι αιμάτωμα ή ερυθρότητα.
Εσωτροπία
- σύγκλιση των ματιών προς τα μέσα.
Ίριδα
- το έγχρωμο τμήμα του ματιού που ανοίγει και κλείνει την κόρη, ρυθμίζοντας την ποσότητα φωτός που δέχεται το μάτι.
Καταρράκτης
- θόλωση του φυσιολογικά καθαρού φακού που βρίσκεται μέσα στο μάτι, η οποία μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα τη μειωμένη όραση.
Κερατοειδής
- απόλυτα διαυγής μεμβράνη, η οποία βρίσκεται μπροστά στην ίριδα του ματιού.
Κόρη
- μαύρος κύκλος στο κέντρο της ίριδας. Οι μεταβολές του μεγέθους της ελέγχουν την ποσότητα του φωτός που φθάνει στον αμφιβληστροειδή.
Μαθησιακές δυσκολίες
- ένα σύνολο προβλημάτων που περιλαμβάνει τη δυσλεξία, τα προβλήματα της κατανόησης μαθηματικών όρων, τις δυσκολίες άρθρωσης και τις δυσκολίες ανάγνωσης. Δεν προκαλείται από τα μάτια αλλά από την αδυναμία του εγκεφάλου να ερμηνεύσει τις προσλαμβανόμενες από τα μάτια εικόνες.
Μυωπία
- ο βολβός του ματιού έχει συνήθως μεγαλύτερο μήκος από το φυσιολογικό, γεγονός που δυσκολεύει το παιδί στο να διακρίνει καθαρά τα αντικείμενα που βρίσκονται μακριά.
Οπτικό νεύρο
- μια δέσμη οπτικών ινών που μοιάζει με καλώδιο τηλεφώνου που αποτελείται από πολλά λεπτά καλώδια. Το οπτικό νεύρο μεταφέρει τα νεύρα της όρασης από τον αμφιβληστροειδή στον εγκέφαλο.
Πτώση βλεφάρου
- πτώση του ενός ή και των δύο βλεφάρων, συνήθως εκ γενετής, η οποία σχετίζεται με την αδυναμία του μυός που σηκώνει το βλέφαρο.
Στραβισμός
- κατάσταση κατά την οποία τα μάτια δεν είναι ευθυγραμμισμένα. Το ένα φαίνεται να κοιτάζει ευθεία ενώ το άλλο κλίνει προς τα μέσα, προς τα έξω, προς τα πάνω ή προς τα κάτω.
Υαλοειδής
- η διαυγής μάζα που γεμίζει το πίσω τμήμα του ματιού, πίσω από το φακό.
Υπερμετρωπία
- ο ιατρικός όρος για την πρεσβυωπία. Ο βολβός έχει συνήθως μικρότερο μήκος από το φυσιολογικό, γεγονός που δυσκολεύει το παιδί να εστιάσει σε αντικείμενα που βρίσκονται κοντά του.
Φακός
- το τμήμα του ματιού που εστιάζει, λειτουργώντας όπως ο φακός της φωτογραφικής μηχανής.
Χοριοειδής χιτώνας
- κεχρωσμένο αγγειακό στρώμα μεταξύ του αμφιβληστροειδούς και του σκληρού χιτώνα.
Ψευδοστραβισμός (λανθάνων στραβισμός)
- η λανθασμένη εντύπωση σύγκλισης των ματιών που προκαλείται από τη διεύρυνση της ρινικής γέφυρας και την ύπαρξη επιπλέον πτυχών δέρματος μεταξύ της μύτης και του ματιού.
Με τη συνεργασία της Ελληνικής Παιδιατρικής Εταιρείας
                                
ΠΗΓΗ: http://www.healthview.gr/