| Ερωτήματα για τη διατροφή του παιδιού μας |
Όταν δεν καταφέρνω το παιδί μου να φάει, μήπως δεν είμαι καλός γονιός;Δεν χρειάζεται να κατηγορείτε τον εαυτό σας, όταν το παιδί σας δεν τρώει αρκετά! Το παιδί από 18 μηνών ως και 2 χρονών χρησιμοποιεί την τροφή του σαν ένα τρόπο αντίθεσης ως προς τον ενήλικα (το στάδιο του"οχι") ή έναν τρόπο να έχει συνεχώς δίπλα του έναν ενήλικα να τον παρακαλάει και να ασχολείται μαζί του. Στις ηλικίες ανάμεσα στα 3 ως και 6 χρόνια, είναι μια περίοδος όπου στο παιδί αρέσει να τρώει συνέχεια τις ίδιες τροφές, μπορεί να τρώει μακαρόνια ή τηγανιτές πατάτες επί 15 μέρες συνέχεια. Συνήθως στη σχολική ηλικία ξεκινάνε να εμπλουτίζουν τις γευστικές του προτιμήσεις. Προσπαθήστε να κάθεστε στο τραπέζι μαζί του, να συγκεντρώνεται όλη η οικογένεια μαζί για το μεσημεριανό φαγητό, όσο αυτό είναι εφικτό, για να δώσετε ένα σωστό διατροφικό πρότυπο!
Όταν δεν τρώει ικανοποιητική ποσότητα, να το αφήσω να τσιμπολογάει όλη τη μέρα; Όχι !!! Το παιδί που τσιμπολογά όλη τη μέρα είναι τις περισσότερες φορές από αμηχανία ή επειδή βαριέται. Βρείτε άλλους τρόπους να απασχολήσετε την σκέψη του. Αν ζητάει επίμονα να φάει, να του σερβίρετε πάντα στη κουζίνα το κολατσιό ή ένα σνακ και όχι μπροστά στη τηλεόραση. Με αυτό τον τρόπο δεν θα βλέπει το φαγητό του σαν ασχολία μόνο και μόνο για να περνάει την ώρα του. Τα λαχανικά και η σαλάτα συνοδεύουν το φαγητό αλλά δεν τα τρώει με τίποτα, να το πιέσω; Αλήθεια εσείς τρώτε τα λαχανικά; Πολλές φορές, τροφές που κάνουν καλό στη διατροφή μας, εμείς τις αρνούμαστε κατηγορηματικά, αλλά συγχρόνως απαιτούμε από το παιδί μας να τις δοκιμάζει. Ας του δώσουμε εμέις το παράδειγμα και να καταναλώνουμε μπροστά του τις τροφές που δεν του αρέσουν. Έτσι του δίνουμε το μήνυμα ότι αν κάτι είναι για αυτό θρεπτικό, είναι εξίσου σημαντικό και για εμάς. Μπορείτε μπορστά του να συμφωνείτε ότι τα μπιζέλια δεν είναι από τα αγαπημένα σας φαγητά, αλλά χρειάζεται να τα καταναλώνετε γιατί έχουν μεγάλη θρεπτική αξία. Είναι δύσκολο παιδί και η ώρα του φαγητού γίνεται με το ζόρι, τι να κάνω; Ας μην κατατάσσουμε το παιδί μας σε μια προδιαγεγραμμένη κατηγορία, έτσι του δέιχνετε ότι έχετε παραιτηθεί από κάθε ελπίδα και η ώρα του φαγητού σας δημιουργεί πρόβλημα από μόνη της! Να αποφεύγετε τις απειλές, που το μόνο που κατεφέρνουν είναι να κοιτά φοβισμένο το φαγητό του και το αποτέλεσμα να παραμένει το ίδιο. Βέβαια ούτε και να το παρακαλάτε να σας κάνει τη χάρη να φάει, δεν τρώει για να σας ευχαριστήσει αλλά για να επιβιώσει. Οι εκβιασμοί "Αν δεν φας θα στεναχωρηθώ ή δεν μ΄αγαπάς" ή "Αν δε φας δε θα βγεις βόλτα " στο μόνο που οδηγούν είναι να μάθουμε στο παιδί μας τον τρόπο που θα μας εκβιάζει και αυτό αργότερα.
Φλωρίδου Δέσποινα, Παιδαγωγός
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου